Een studie toont aan dat het spelen van Tetris na een traumatische gebeurtenis de frequentie van opdringerige herinneringen kan verminderen.
Volgens het onderzoek kan het spelen van Tetris tot 6 uur na een traumatische gebeurtenis, gedurende 20 minuten, de frequentie en het ontstaan van pijnlijke en hardnekkige herinneringen verminderen.
Wetenschappers uit het Verenigd Koninkrijk en Zweden onderzochten de positieve effecten die het spel, gecreëerd in 1985 door de Sovjet-ingenieur Alexey Pajitnov, kan hebben bij het voorkomen van vastgelegde herinneringen na een auto-ongeluk.
De resultaten van dit onderzoek, voor het eerst gepubliceerd in 2017, laten zien dat oogbewegingen tijdens het spelen van Tetris kunnen helpen om te voorkomen dat traumatische gebeurtenissen diep in het geheugen worden verankerd.
Het team van psycholoog Emily Holmes, professor in de psychologie aan het Karolinska Instituut in Zweden, observeerde 71 patiënten die zich na een auto-ongeluk meldden bij de spoedeisende hulp van het John Radcliffe-ziekenhuis in Oxford, Engeland.
Een deel van de groep werd willekeurig geselecteerd om 20 minuten Tetris te spelen, terwijl het andere deel werd gevraagd een verslag in te vullen over wat ze hadden gevoeld sinds hun aankomst in het ziekenhuis.
De patiënten die Tetris speelden, ervoeren 62% minder opdringerige herinneringen in de eerste week na hun ongevallen, en hun negatieve herinneringen namen ook sneller af in vergelijking met de andere groep.
Op de website van de Britse universiteit legde Holmes uit hoe Tetris een hulpmiddel kan zijn bij de behandeling van mensen met een posttraumatische stressstoornis (PTSS): “Omdat het spel veel visuele aandacht vraagt, wilden we zien of het mogelijk was om traumatische herinneringen te voorkomen door het consolidatieproces ervan in de hersenen te onderbreken.”
Hoewel de studie een relatief kleine omvang heeft, zijn de onderzoekers achter de studie van mening dat de resultaten positief genoeg zijn om een groter vervolgonderzoek naar de positieve effecten van Tetris bij trauma te rechtvaardigen.
“Meer onderzoek is absoluut nodig om deze aanpak verder te ontwikkelen,” verklaarde Holmes; “Maar we zijn bemoedigd. En we moeten preventieve interventies ontwikkelen die direct na het trauma kunnen worden toegepast om de ontwikkeling van symptomen te voorkomen.”
